اولویت رویکرد تشویق در تعلیم و تربیت بر اساس تقدیم و تأخیرهای لفظی قرآن و ارائه روشهای قرانی برای تحقق آن در آموزش و پرورش رسمی و عمومی کشور

دل افکار, علیرضا; جوادی, نصیرالدین; فقهی‌زاده, عبدالهادی; امین‌ناجی, محمدهادی

doi:10.29252/qaiie.4.1.31

[صفحه اصلی ]

[Archive] [ English ]

نشریه مسائل کاربردی تعلیم و تربیت اسلامی

Journal of Applied Issues in Islamic Education

بخش‌های اصلی

صفحه اصلی

اطلاعات نشریه

آرشیو مجله و مقالات

اصول اخلاقی انتشار مقالات

مقالات آماده انتشار

نکات قابل توجه نویسندگان

جستجو در پایگاه

دریافت اطلاعات پایگاه

بانک ها و نمایه نامه ها

پایگاه مرکز اطلاعات جهاددانشگاهی
بانک مجلات تخصصی نور

پایگاه استنادی علوم جهان اسلام
مرکز منطقه ای اطلاع رسانی علوم و فن آوری
سامانه جامع رسانه های کشور

سامانه اطلاعات پژوهشی ایران

شبکه های اجتماعی

لینکدین

سامانه مشابهت یاب متون

نه به سرقت علمی و ادبی

دوره 4، شماره 1 - ( 1398 )

جلد 4 شماره 1 صفحات 64-31

برگشت به فهرست نسخه ها

اولویت رویکرد تشویق در تعلیم و تربیت بر اساس تقدیم و تأخیرهای لفظی قرآن و ارائه روشهای قرانی برای تحقق آن در آموزش و پرورش رسمی و عمومی کشور

علیرضا دل افکار^*¹

، نصیرالدین جوادی²

، عبدالهادی فقهی‌زاده³

، محمدهادی امین‌ناجی²

1- واحد جنوب ، دانشگاه پیام نور ، تهران ، delafkar@pnu.ac.ir
2- واحد جنوب ، دانشگاه پیام نور ، تهران
3- دانشکده الهیات، دانشگاه تهران

چکیده: (5189 مشاهده)

این مقاله با هدف دستیابی به نظر اسلام در مورد اولویت رویکرد تشویق یا تنبیه در تعلیم و تربیت، و ارائه روشهای قرآنی برای تحقق نظر قرآن و بکارگیری آن در دوره‌های رسمی و عمومی کشور، جهت آسان سازی فرایند تربیت و اثربخشی بیشتر به آموزه‌های تربیتی و توسعه به روش کیفی و به شیوه توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است. جامعه تحلیلی، متن قران کریم، و نمونه تحلیلی تمامی آیاتی است که دو واژه بشارت و انذار در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. تجزیه و تحلیل اطلاعات همزمان با فرایند جمع آوری داده ها به صورت مستمر و پیوسته با استفاده از دسته بندی ، طبقه بندی ، کد گذاری و تعبیر و تفسیر انجام شد . یافته‌های حاصله در راستای هدف اول حاکی از این است که قرآن کریم با اولویت دادن به بشارت، تشویق را در اولویت قرار داده است. برای تبیین و تحلیل چگونگی دستیابی به این هدف، به بیان پیوند ذهن با گفتار، هدفمندی گفتار، کاربرد تقدیم و تأخیر در برداشتهای دقیق از آیات، بهره‌گیری معصومین(ع) از تقدیم و تأخیرات قرآنی برای تعیین دقیق اولویتهای اسلامی به عنوان مبانی حجیت تقدیم و تأخیرات قرآنی و تقدیم بشارت بر انذار در قرآن کریم پرداخته شده است. همینطور روش‌های تشویقی (کلامی، مادی، عاطفی، و ارزشی) استخراج شده از متن قرآن عبارتند از : تحسین، ابراز رضایتمندی، دعا، تحریض، بیان کارهای نیک، درود، و وعده دادن از جمله روش‌های کلامی؛ محبت ورزی، و کرامت بخشی از روش‌های عاطفی، و در نظر گرفتن جایگاه ویژه، و ابراز رضایت از جمله روش‌های ارزشی است که این پژوهش بدان دست یافته است.

واژه‌های کلیدی: تشویق، تعلیم و تربیت، تقدیم و تأخیر، روشهای تشویق، قرآن کریم.

متن کامل [PDF 351 kb] (1097 دریافت)

فهرست منابع

1. قرآن کریم .(1376). ترجمه محمدمهدی فولادوند. تهران: دارالقران الکریم.

2. نهج البلاغه .(1414). گردآورنده سیدشریف رضی، محقق صبحی صالح. قم: هجرت.

3. ابن بابویه، محمد بن علی. (1378). عیون اخبار الرضا(ع). تهران: جهان.

4. آذرنوش، آذرتاش. (1384). فرهنگ معاصر عربی- فارسی. تهران: نشر نی.

5. آریان‌پور، عباس و آریان پور، منوچهر. (1378). فرهنگ دانشگاهی انگلیسی- فارسی. تهران: انتشارات امیرکبیر.

6. الحویزی، عبد علی بن جمعه العروسی. (1384). تفسیر نورالثقلین. تصحیح و تعلیق ‌هاشم رسولی محلاتی. قم: دارالتفسیر.

7. آیزنک، مایکل؛ کین، مارک ت. (1394). روان شناسی شناختی زبان و تفکر، ترجمه حسین زارع و مهدی باقرپسندی. تهران: انتشارات ارجمند.

8. توحیدی، فریدون. (1371). تأثیر تشویق و پاداش در میزان کارآیی معلمان ابتدایی پایه سوم منطقه 3 شیراز. شورای تحقیقات آموزشی.

9. جرجانی، عبدالقاهر. (1361). اسرار البلاغه، ترجمه جلیل تجلیل. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

10. جوادی آملی، عبدالله. (1384). تفسیر تسنیم. قم: مرکز نشر اسراء.

11. دل افکار، علیرضا؛ صانعی پور، محمد حسن؛ زندی، بهمن؛ ارجمندفر، مهدی. (1393). تحلیل ساختار کارگفت انذار در قرآن کریم. پژوهشهای زبانشناختی قرآن، 3(1)، 39-60.

12. سعیدی روشن، محمدباقر. (1391). تحلیل زبان قرآن و روش شناسی فهم آن. قم: چاپ سبحان.

13. سیفعلی‌ئی، فاطمه. (1394). اخلاق اجتماعی کاربردی. قم: بوستان کتاب.

14. سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن. (1421). تفسیر الدر المنثور التفسیر بالمأثور. بیروت: دار احیاء التراث العربی.

15. شریفی، عنایت الله؛ جعفری نسب، سید حسین. (1394). روشهای قرآن در نهادینه سازی اخلاق در جامعه. پژوهشنامه معارف قرآنی، 6(23)، 2-25.

16. شعاری نژاد، علی اکبر. (1385). نگاهی نو به روانشناسی انسان سالم. تهران: انتشارات اطلاعات.

17. صادق زاده، علیرضا؛ بناهان، مریم. (1391). رویکردی تربیتی به آیات انذار و تبشیر. پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی، 20(14)، 7-22.

18. الصرصری البغدادی، سلیمان بن عبدالقوی بن عبدالکریم. (1409ق). الاکسیر فی علم التفسیر، تحقیق عبدالقادر حسین. بیروت: الدار الأوزاعی.

19. طباطبایی، سید محمدحسین. (1374). تفسیر المیزان. قم، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.

20. طوسی، اسداللّه. (1377). دیدگاه اسلام نسبت به تشویق. پایان نامه موسسه ی آموزشی پژوهشی امام خمینی.

21. طیب، سید عبدالحسین. (1378). اطیب البیان فی تفسیر القرآن. تهران: انتشارات اسلام.

22. علوی، سید کامران. (1390). تفکر و زبان. تهران: انتشارات پیام نور.

23. عون، علی ابوالقاسم. (1426). بلاغه التقدیم و التأخیر فی القرآن الکریم. بیروت: دارالمدار الاسلامی.

24. فراهیدی، خلیل بن احمد. (1425ق). کتاب العین، قم: انتشارات اسوه.

25. فلاح، ابراهیم؛ نصیری نصرت الله. (1391). معناشناسی تبشیر در قرآن کریم. فصلنامه مطالعات قرآنی، 9(33)، 73-92.

26. فیض کاشانی، ملامحسن. (1387ش). تفسیر صافی، ترجمه عبدالرحیم تحقیقی. قم: انتشارات نوید اسلام.

27. قمی، علی بن ابراهیم. (1412ق). تفسیر علی بن ابراهیم قمی. بیروت: مؤسسه الاعلمی للمطبوعات.

28. کلینی، محمد بن یعقوب. (1383ش). کافی الاصول و الفروع و الروضه، تحقیق و تعلیق علی اکبر غفاری. تهران: دارالکتب الاسلامی، ج3، نو در تفسیر قرآن. تهران، سخن نو.

29. لارنس ترسک، رابرت. (1380ش). مقدمات زبان شناسی، ترجمه فرار اخلاقی. تهران: نشر نی.

30. متقی زاده، عیسی؛ شه بخش، آزاده؛ روه، نجمه. (1396). بررسی روش تربیتی تشویق و تنبیه بر اساس آیات قرآن کریم. سومین همایش ملی پژوهشهای نوین در حوزه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی ایران.

31. مجلسی، محمدباقر. (1374)، بحار الانوار. تهران: انتشارات اسلامیه.

32. مسیری، منیر محمود. (1426). دلالات التقدیم و التأخیر فی القرآن الکریم. قاهره: مکتبه وهبه.

33. مصطفوی، حسن. (1380). تفسیر روشن. تهران: مرکز نشر کتاب.

34. مطهری، مرتضی. ( 1368). مجموعه آثار شهید مطهری. نرم افزار مجموعه آثار شهید مطهری. مرکز نور.

35. ممتحن، مهدی. (1391). واکاوی نگاره های تعلیمی تربیتی تشویق و تنبیه در آثار سعدی. پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، 4(15)، 157-176.

36. یونسی، حمیدرضا؛ دیالمه، نیکو. (1396). انذار از روش تا اصل تربیتی. پژوهشنامه قرآن و حدیث، 4(21)، 105-119.

‎ 10.29252/qaiie.4.1.31

‎ 20.1001.1.25883151.1398.4.1.2.6

Mendeley

Zotero

RefWorks

Delafkar, Ph.D. A, Javadi N, Faqhizadeh, Ph.D. A, Hadi Amin-Naji, Ph.D. M. (2019). The Priority of the Encouragement Approach in Education Based on the Verbal Prioritization and Postponement in the Quran and Providing Quranic Methods for its Application in the Official and Public Education of Iran. qaiie. 4(1), 31-64. doi:10.29252/qaiie.4.1.31
URL: http://qaiie.ir/article-1-385-fa.html

دل افکار علیرضا، جوادی نصیرالدین، فقهی‌زاده عبدالهادی، امین‌ناجی محمدهادی. اولویت رویکرد تشویق در تعلیم و تربیت بر اساس تقدیم و تأخیرهای لفظی قرآن و ارائه روشهای قرانی برای تحقق آن در آموزش و پرورش رسمی و عمومی کشور مسائل كاربردي تعليم و تربيت اسلامي 1398; 4 (1) :64-31 10.29252/qaiie.4.1.31

URL: http://qaiie.ir/article-1-385-fa.html

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط مجوز کریتیو کامانز Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.