1- دانشگاه امام صادق (علیه السلام) ، dialameh@isu.ac.ir 2- دانشگاه امام صادق (علیه السلام)
چکیده: (535 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر، با هدف طراحی الگوی فرایند تصمیم‌گیری مدیران آموزشی مبتنی‌بر راهبرد ثبات‌قدم است. روش:در بخش اول، به روش تحلیل مضمون مفهوم ثبات قدم مبتنی‌بر آیات قرآن کریم مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش 389 آیه قرآن کریم با واژگان مرتبط با ثبات قدم بود. با روش نمونه‌گیری هدف‌مند، 34 آیه نمونه پژوهش را تشکیل دادند. روش تحلیلی استفاده شده در این بخش، تحلیل شبکه مضامین بود. در بخش دوم، برای احصای دلالت‌های مضامین ثبات قدم برای فرایندهای تصمیم‌گیری مدیران آموزشی از روش دلالت‌پژوهی نظام‌مند استفاده شد. جامعه پژوهش متخصصین در حیطه تصمیم‌گیری و بودند که به کمک روش نمونه‌گیری نظری، در دسترس و گوله‌برفی با 13 نفر مصاحبه شد. اعتبارسنجی یافته‌ها از بررسی نظرات خبرگان به‌دست آمد. یافته‌ها:در این پژوهش، در گام نخست، شش مضمون برای ثبات قدم شامل ایمان و امید به عوامل غیبی، شجاعت و خطرپذیری، تمرکز برداشته‌ها، قوت اراده، بزرگی و اهمیت هدف، فضای انگیزشی و وحدت‌بخش به‌دست آمد. براساس هر کدام از مضامین برای فرایند تصمیم‌گیری دلالت‌هایی به‌دست آمد از جمله شناخت ظرفیت‌ها در کنار خلاءها، توجه به متقاعدسازی به جهت همراهی منابع انسانی، توجه به جانشین‌پروری و توانمندسازی منابع انسانی، قدرشناسی و حفظ امید، ایجاد فضای گفت‌وگو، هم‌افزایی صبرمحور و محبت‌محور. نتیجه‌گیری: بنابر یافته‌های پژوهش، توجه به مضامین ثبات قدم کمک می‌کند مدیران آموزشی در فرایند تصمیم‌گیری، از اتخاذ تصمیم تا اجرای تصمیم، عملکرد بهتری داشته باشند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله: تخصصي- كيفي دریافت: 1403/5/11 | ویرایش نهایی: 1403/11/24 | پذیرش: 1403/6/12 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1403/7/12 | انتشار: 1403/11/26 | انتشار الکترونیک: 1403/11/26
Diyalameh N, Moradi Z, Shafiee F S. (2024). Designing a Model of a Decision-Making Process for Educational Managers with the Strategy of Grit in the Islamic Approach. qaiie. 9(3), 95-118. doi:10.61186/qaiie.9.3.2 URL: http://qaiie.ir/article-1-1218-fa.html
دیالمه نیکو، مرادی زهرا، شقیغی فاطمه صغری. طراحی الگوی فرایند تصمیم‌گیری مدیران آموزشی با استراتژی ثبات قدم در رویکرد اسلامی. مسائل كاربردي تعليم و تربيت اسلامي 1403; 9 (3) :118-95 10.61186/qaiie.9.3.2
